muzyka
Dzieciństwo jest beztroskie, nie da się ukryć. Żyjemy pod kloszem, chronieni przed złem całego świata. Możemy objadać się słodyczami, bo nikt nie wymaga żebyśmy były szczupłe i dbały o cerę. Możemy wyjść rozkopane z domu (chociaż mama się zdenerwuje), bo to takie urocze, że kucyk Ci się przekrzywił.
Mamy tyle wolnego czasu na zabawę, oglądanie po raz setny ukochanej bajki i pochłanianie ciekawych książek masowo. Lektury szkolne są krótkie i przyjemne, nie sprawiają że odrzuca nas na sam widok. Rodzice nie mówią nam o rzeczach, które mogłyby nam zmartwić, zaboleć, wystraszyć. Tyle jest rzeczy nowych, ciekawych i zakazanych. A w nas tyle jest chęci do odkrywania i poznawania tych rzeczy. Możemy się wysypiać, kawa nie jest potrzebna. Upicie odrobiny pianki z piwa taty (która smakuje obrzydliwie) jest takie ekscytujące. To takie dorosłe. Wszystko jest prostsze. Czarno-białe, chociaż dookoła tyle jest pstrokacizny.
A potem koniec. Budzisz się i uświadamiasz sobie, że już nie jesteś dzieckiem. Nie możesz codziennie zjadać tabliczki czekolady, bo świat nie akceptuje już twoich okrągłych policzków i wystającego brzuszka. Powinnaś wyglądać dobrze, nawet jeśli nie masz na to ochoty. Makijaż, nienaganna fryzura. Ubranie, najlepiej modne, bo inaczej nie wypada.
Nagle czasu jest coraz mniej. Nie wiesz nawet gdzie on właściwie się podziewa. Wszyscy dookoła tylko od Ciebie wymagają. Każdy czegoś chce. Coraz więcej obowiązków, rzeczy do załatwienia. Jednocześnie z każdym dniem musisz być coraz bardziej samodzielna. Nikt nie pójdzie za Ciebie do banku, nie umówi wizyty u lekarza.
Już nie ma klosza, który chroni Cię przed złem. Ludzie nie ukrywają przed Tobą smutnych i bolesnych informacji. Musisz zmierzyć się z rzeczywistością, nawet jeśli tego nie chcesz. Bo nie chcesz.
Dokonujesz wyborów. Walczysz ze światem, który nie lubi Ci pomagać i niczego ułatwiać. Musisz być odpowiedzialna za siebie i wszystko co robisz. Bo nie wypada już przybiec do mamy z płaczem. Czasy, w których mama czy tata mogli naprawić Twój świat jakimś łakociem, nową zabawką, telefonem do mamy kolegi lub po prostu przytuleniem, minęły.
Nie warto dorastać.
D.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz